به گزارش «پایگاه خبری تحلیلی عصر اترک» به نقل از ایرنا، متوسط عمر ساختمان‌ها در کشور به حدود ۳۰ سال رسیده است و امروز ساختمان‌هایی با عمر کمتر از سه‌دهه کلنگی محسوب می‌شوند. علت این مساله، کیفیت پایین تولید مصالح ساختمانی است. این در حالی است که به گفته کارشناسان، حتی در عهد قاجار ساختمان‌های ساخته شده از آجر بین ۱۵۰ تا ۲۰۰ سال عمر می‌کردند، اما امروز با وجود کاربرد مصالحی همچون بتن، آهن و فولاد به کمتر از ۳۰ سال رسیده‌ایم.

علاوه بر آن، سهم ساختمان در مصرف انرژی کشور بین ۳۰ تا ۴۰ درصد بیان می‌شود. «محمدمهدی حیدری» رئیس مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی در این زمینه با اشاره به موضوع مهم ناترازی انرژی در کشور، می‌گوید: این میزان مصرف انرژی، از مرحله تولید مصالح ساختمانی تا بهره برداری از ساختمان را شامل می‌شود.

در این راستا، استفاده از فناوری‌های روز و مصالح ساختمانی جدید می‌تواند علاوه بر افزایش عمر ساختمان‌ها، در کاهش مصرف انرژی در کشور که این روزها به یک چالش بزرگ تبدیل شده است، موثر باشد.

با توجه به همه‌گیری کرونا در سال‌های اخیر، یکی از پرسش‌هایی که کارشناسان به‌دنبال پاسخگویی به آن بوده‌اند، کیفیت مصالح ساختمانی در پساکرونا بود. فراموش نمی‌کنیم که در دوران پاندومی، در مقاطعی افراد حتی از دست‌زدن به اشیاء مختلف از جمله کاشی، سرامیک، ام دی اف، میز، شیشه و غیره به دلیل احتمال انتقال و سرایت بیماری برحذر داشته می‌شدند و همین موضوع و سایر موضوعات همچون تغییر اقلیم، جنگ‌های خانمان‌سوز و غیره، هدایت‌کننده پژوهشگران و متخصصان در پاسخ‌گویی به این سوالات شد.

در این پیوند، مدیرکل اجرایی سابق فدراسیون بین المللی املاک و صنعت ساختمان در ایران (FIABCI) در نشستی در جمع خبرنگاران گفت:‌ مواردی همچون پاندومی کرونا، تغییر اقلیم، جنگ و غیره در سال‌های گذشته، متخصصان امر را بر آن داشت تا در زمینه ساختار معماری و همچنین مواد و مصالح ساختمانی به تحقیق و پژوهش بپردازند.

«کامبیز یوسفی» خاطرنشان‌کرد:‌ طول عمر بیشتر ساختمان‌ها و ابنیه، افزایش کیفی مصالح ساختمانی، سبک‌سازی آنها و در عین مقاومت بیشتر، برخورداری از ویژگی‌هایی همچون ضد آتش بودن، عدم نفوذ صدا، ضد آب بودن، ۱۰۰ درصد نسوز بودن و غیره، در پروژه‌های آینده‌پژوهی صنعت ساختمان مطرح شده است.

وی بیان‌داشت:‌ دامنه تحقیقات و پژوهش‌ها، ما را به سمت موادی سوق داد که از خاک ساخته شده و در ترکیب آنها اکسید منیزیم، سولفات منیزیم و کلرید منیزیم وجود داشته باشد.

این پژوهشگر صنعت ساختمان اظهار داشت: چینی‌ها و آمریکایی‌ها پیشتاز تولید این محصولات در جهان هستند، اما ایرانی‌ها نیز از غافله عقب نماندند و در این راستا با موفقیت در دستیابی به فرمول تولید مصالح یاد شده، احداث کارخانجاتی به‌منظور تولید محصولات و مصالح جدید ساختمانی در دستور کار است.

وی ادامه‌داد: رویکرد ما تولید محصولاتی است که بتوان در سطح وسیعی از کشورها در منطقه خاورمیانه و منا مورد استفاده قرار بگیرد؛ بر این اساس محصولات یاد شده باید بتواند با برخورداری از عمر مفید ۵۰ تا ۱۰۰ ساله، در اقلیم‌های مختلف این کشورها پایداری داشته باشد.

یوسفی معتقد است:‌ استفاده از چنین مواد و محصولاتی، انقلابی در صنعت ساختمان و حوزه ساخت و ساز خشک به دنبال خواهد داشت.

وی اظهار داشت: با توجه به اینکه مواد اولیه تولید چنین محصولاتی در کشور به وفور یافت می‌شود، کشورمان می‌تواند به قطب تولید و صادرات این محصولات ساختمانی در منطقه تبدیل شود.

کارشناسان کشورمان با وجود برخورداری از دانش فنی و توانایی لازم برای تولید محصولات و مصالح ساختمانی نوین، اما همچنان بوروکراسی اداری به‌ویژه تاخیر در صدور مجوزها و بازار ناپایدار مصرف ساختمان را دو عامل اصلی در عدم توفیق شرکت های داخلی در این عرصه عنوان می‌کنند. این در حالی است که در برخی کشورهای همسایه، استقبال زیادی از پژوهشگران و مهندسان این حوزه می‌شود و در کمترین زمان ممکن مجوزهای مربوطه صادر شده و حتی معافیت مالیاتی برایشان در نظر می‌گیرند.

انتهای خبر/