شهید داوود گریوانی در سال ۱۳۴۴ در روستای علی‌گل از توابع شهرستان بجنورد به دنیا آمد.
به گزارش عصراترک،شهید داوود گریوانی پس از انقلاب اسلامی و با شروع جنگ تحمیلی در سال ۱۳۵۹ به فرمان امام لبیک گفته و برای اعزام داوطلبانه به جبهه با چند تن از دوستان از جمله پسر عمویش شهید زکریا گریوانی به عضویت بسیج در آمده و دوره آموزش مقدماتی را در پادگان شهید بهشتی بجنورد می‌گذراند.
به علت کم‌سن بودن، به دستور فرماندهان وقت با اعزامش به جبهه مخالفت می‌شود، دو برادر دیگرش در جبهه حضور دارند، او هم در سال ۱۳۶۱ به همراه شهید زکریا گریوانی به جبهه رسما اعزام و رسما وارد جنگ می‌شود.
در همان ابتدای ورود به جنگ در عملیات رمضان پسر عمویش به شهادت رسیده و خودش هم مجروح شده و هنوز بهبود نیافته است که دوباره به جبهه باز می‌گردد.
به علت شجاعت و شهامتی که در مبارزه با دشمن از خود نشان داده، به واحد تخریب منتقل و به نحو احسن در این واحد پرخطر مشغول به خدمت می‌شود. پس از گذشت مدتی به واحد اطلاعات منتقل می‌شود و در همین زمان از او درخواست می‌شود که به عضویت رسمی سپاه درآید و داوود در جواب می‌گوید: فعلا وظیفه ما جنگیدن و بیرون راندن دشمن از خاک کشور است. فرقی نمی‌کند که ما، در سپاه ، بسیج و یا در چه سمت و پستی باشیم.
اما با اسرار مکرر فرماندهان به اعضاء رسمی سپاه می‌پیوندد. شایستگی‌هایش باعث معرفی و ادامه خدمت او به عنوان فرمانده گروهان غواصان می‌شود.
چند بار مجروح می‌شود، با این وجود هیچ ترس و واهمه‌ای از جنگ ندارد، برای همین به شیر لشکر ۵ نصر خراسان بزرگ معروف می‌شود. تصورش این بوده که در والفجر۸ به شهادت می‌رسد، اما چنین نشد. یک سال بعد، وقتی از عملیات کربلای ۴ که لو رفته بوده بر می‌گردد و می‌بیند که خبری از شهادت نیست و بسیاری از هم‌رزمانش زخمی، اسیر یا شهید شده‌اند، غمگین و افسرده می‌رود داخل یکی از سنگرها می‌نشیند. حالت عجیبی داشت. دگرگون بود. سنگری که داوود در آن بود، آنقدر محکم بود که حتی راکت‌های هواپیما کمتر به او اثر می‌کرد. ناگهان گلوله یا خمپاره‌ای نزدیک سنگر منفجر می‌شود و ترکش آن به قلب داوود نفوذ می‌کند و داوود به شهادت می‌رسد.
انتهای خبر/