علیرضا رضایی فرزند محمّدرضا، سال ۱۳۴۳ در روستای روئین اسفراین به دنیا آمد و بعد از ۲ سال خدمت بر اثر بمباران هوایی دشمن، سال ۱۳۶۵ در همان مکان به شهادت رسید.
به گزارش عصراترک، علیرضا رضایی فرزند محمّدرضا، سال ۱۳۴۳ در روستای روئین اسفراین به دنیا آمد، وی از همان کودکی مشغول تحصیل علم بود و پشتکار زیادی در این عرصه داشت و با تلاش تحصیلات را تا مقطع دیپلم در رشتهٔ حسابداری با موفقیّت کامل به پایان رساند.
او اوقات فراغت را در امر کشاورزی به پدرش کمک می‌کرد و برای پدر و مادر و برادر و خواهرانش احترام خاصّی قائل بود و دارای روحی پاک، باصفا و به‌دوراز هرگونه ریا بود و آرزویش این بود که در همین عرصه به شهادت برسد.
علیرضا بارها در رؤیا شهادت خویش را دیده و حلاوت وصل را در خواب چشیده بود.
برادر شهید در همین باره می‌گوید: برادرم شخصی بود که نسبت به ائمهٔ اطهار (ع) علاقهٔ زیادی داشت و همیشه در مراسمات دههٔ محرّم شرکت می‌کرد، او در مشکلات از آنان یاری می‌طلبید و سعی داشت همیشه نماز را در اوّل وقت ادا کند.
بسیار مخلص بود، به‌طوری‌که اگر کسی کاری خلاف‌شرع انجام می‌داد او را راهنمایی می‌کرد و اگر نمی‌پذیرفت زیاد عصبانی نمی‌شد و اگر در مواقعی هم عصبانی می‌شد اغماض می‌کرد.
علیرضا همیشه سعی می‌کرد به مسجد برود و جزء اعضاء فعّال پایگاه بود.
در امور فرهنگی مسجد هم فعالیت‌های زیادی داشت، به بسیج و بسیجی بسیار علاقه می‌ورزید و آرزو می‌کرد روزی در همین لباس به خدا بپیوندد.
و بالاخره در سّنِ 17سالگی از طرف ارتش به‌عنوان سرباز به جبههٔ کردستان اعزام شد و در پدافند هوائی به‌عنوان تیربارچی مشغول به خدمت شد.
با عشق و علاقه‌ای که به شهادت داشت، بعد از ۲ سال خدمت بر اثر بمباران هوایی دشمن، سال ۶۵ در همان مکان به شهادت رسید.
جسم مطهّرش را به شهرستان بجنورد انتقال می‌دهند و در گلزار شهر به خاک می‌سپارند.
انتهای خبر/ ر