به گزارش عصراترک،  "قابر آقاچ " ها بعد از فوت توسط افراد ماهر ساخنه می شوند و نام ونام خانوادگی و روز تولد و فوت متوفی بر روی آن با کندن درج می شود و زمانی که فرد فوت شده دفن می شود آن چوب خشک را نیز در قسمت سر میت قرار می گیرد.

دنده ها برگرفته از حالت نقوش ترکمنی "قوچق" است که ترکمنها بر سر ایوان ها یا نقوش قالی یا سوزندوزی های خود نیز از آن استفاده می کنند .

 برخی پژوهشگران ترکمن این کنده کاری که حالت دنده دارد را سال شمار، سن فرد فوت شده عنوان می کنند به این صورت است که هر دنده نماد هر دهه عمر فرد فوت شده در این دنیا  است یعنی اگر این چوب خشک پنج دنده داشته باشد فرد فوت شده پنجاه سال عمر کرده است .

از دید عالمان مذهبی اهل سنت و ترکمنها نیز این قابر آقاچ (درخت قبر) در اصل چوب تر و سبز بوده است یعنی نهالی بوده که در زمان پیامبر بعد از فوت شخص، کاشته می شد و در روایتی آمده است که پیامبر خدا (ص) روزی در کنار قبرستانی بود و با دیدن یک قبر گفت : کسی که در این قبر است در عذاب است .لذا شاخه ای از درخت سبز را گرفت و دو قسمت کرد و یکی را بالای سر و دیگری را در قسمت پای میت خلانیدند و فرمودند این ها تسبیح می گویند تا خشک شدنشان و سبب برداشته شدن عذاب قبر می شوند . 
به مرور زمان اصل و فلسفه کاشت چوب تر یا نهال از بین رفته است و مردم آن چوب تر را تغییر داده و تبدیل به چوب های جنس محکم کرده اند و تفنن شده است وریشه شرعی و مذهبی ندارد .گرچه از نظر علما  چوب خشک نیز مشکلی ندارد.

 برای فرهنگ سازی و استفاده از چوب تر یا همان نهال درختی در روستای کلاته ابریشم بخش جرگلان وجود دارد که عالمان ترکمن این منطقه بیشتر کاشتن نهال درخت را تبلیغ می کنند و بسیاری از اهالی نیز این درخت های تر را کاشتند و رسیدگی می کنند  و امید دارند که در آینده قبرستان این روستا تبدیل به باغ بزرگ و زیبایی شود و ثواب آن به میت های قبرستان برسد .

این کار خوب و فرهنگ سازی در قبرستان این روستا از ده سال قبل شروع شده است ولی درخت ها خوب رشد نکرده اند که علت آن را نیز خاک نامناسب و قرمز می دانند .
گفتنی است در برخی نقاط جرگلان تنها در قسمت سر میت این چوب های قبر گذاشته می شود ولی در بین طایفه گوگلن ترکمن بخصوص در روستای امانلی در دوقسمت یعنی هم در قسمت سر و هم در قسمت پا این چوب ها قرار داده می شود .

در بعضی از گورستان ها دیوارهای کاه گلی کوچک و بزرگ دور قبرها وجود دارد  که این دیوارهای کاه گلی نیز از طرف فرزندان افراد متوفی برایشان ساخته شده و نشانه احترام است .

برخی از قبرها نیز دورشان گنبد دارند که این نیز به این دلیل است که این افراد بزرگان روستا و محله بودند و از احترام خاصی برخوردار هستند .

خبرنگار : صاحب جمال رحیمی 
انتهای پیام/