به گزارش گروه فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی «عصر اترک» به نقل از میراث فرهنگی و گردشگری خراسان شمالی، محدوده شهر تاریخی بلقیس که در واقع اسفراین کهن محسوب می‌شود قدمتی حدود ۴ هزار سال دارد، در این منطقه در طول قرن‌ها همواره مردمی زیسته و تمدن آفریده‌اند و سپس با هجوم و تجاوز اقوام مختلف تخریب شده و بار دیگر از درون خاکسترهای جنگ و نفرت جوانه شهری جدید سر برآورده است.

بیشتر آنچه که اکنون در این شهر تاریخی باقی‌مانده، آثار و بقایایی است که به دوره صفوی نسبت می‌دهند، اما شواهد و یافته‌های جدید تاریخی حاکی از آن است که دیرینگی شهر تاریخی بلقیس در شهرستان اسفراین به قرن دوم اسلامی می‌رسد.

مهم‌ترین اثر باقی‌مانده در شهر تاریخی بلقیس که در حال حاضر در ۳ کیلومتری جنوب غربی اسفراین فعلی واقع شده، ارگی هزار و ۲۰۰ساله است که به آن نارین قلعه نیز می‌گویند، اولین دوره استقرار در ارگ به بعد از حمله مغول به این شهر برمی‌گردد و بعدازاین زمان دو بار در ارگ فعالیت‌های مرمتی و ساخت‌وساز در پیکره آن دیده می‌شود.
 
 ارگ آخرین بار توسط افغان‌ها به تصرف درآمد و به طور کامل تخریب شد، اما بااین‌وجود خانواده‌هایی به طور مستقل تا اواخر قاجار در این مکان زندگی می‌کرده‌اند.
درهرصورت خرابه‌های شهر بلقیس اسفراین از اعصار مختلف شامل مجموعه آثار، بقایای ارگ و خندق، بخش‌هایی از حصار گرداگرد شهر و بقایای مقبره شیخ آذری و... تشکیل می‌شود و این اثر در سال ۱۳۸۰ به شماره ۴۴۹۷ در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده است.
 
 اسفراین کهن (شهر بلقیس) پس از اینکه در دوره صفوی رونق گرفت در سال ۱۷۳۱ میلادی توسط افغان‌ها تخریب شد و ساکنان آن شهر جدیدی را در نزدیکی شهر بلقیس ایجاد کردند.
 
 اسفراین به علت واقع‌شدن در شاهراه ورودی اقوام مهاجر به ایران از جمله قوم مغول، ازبک‌ها، افغان‌ها و در طول قرون اسلامی بارها مورد تجاوز و تخریب این اقوام قرار گرفته و دوباره با کوشش مردم سخت‌کوش این دیار سر از خاک برافراشته و شکوفایی خود را بازیافته است.

می‌گویند ارگ بلقیس اسفراین پس از ارگ بم دومین بنای گلی ایران است که بر اساس اصول معماری ساسانی ساخته شده و مهم‌ترین مصالح به‌کاررفته در آن خشت و گل است.
 
 این کهن دژ که اصلی‌ترین قسمت باقیمانده از شهر تاریخی بلقیس محسوب می‌شود دارای ۲۹ برج بوده که ارتفاع هر کدام از آن‌ها حدود ۱۱ متر است و این ۲۹ برج از هر سو با خندق احاطه شده‌اند.
 
 طی کاوش سال ۸۶ در شهر بلقیس سفال‌هایی شبیه سفال‌های نیشابور قدیم کشف شد که به سفال‌های مرو و سمرقند شباهت زیادی داشت و احتمال وجود تمدن در قرون دوم هجری را در این منطقه قوت می‌داد.
 
 فضای داخلی قلعه با حفاری‌های قاچاق به‌کلی مضطرب شده و فقط از این ارگ بزرگ که زمانی دارای سه‌طبقه فضای معماری بوده تنها یک پوسته گلی باقی‌مانده است.
 
 در محدوده حصار شهر آثاری از قبیل بقعه شیخ آذری شاعر قرن نهم در زمان شاهرخ تیموری مشاهده می‌شود و همچنین راسته‌بازار در بخش میانی شهر و باروی شهر نیز از دیگر قسمت‌های این شهر محسوب می‌شوند.
 
 محل معروف این شهر تپه منار است که باتوجه‌به نوشته‌های مورخین، جغرافی‌نویسان و نیز کاوش‌های باستان‌شناختی احتمالاً محل مسجد و دارالاماره اسفراین در دوره بعد از مغول بوده که بخش‌هایی از آن مورد کاوش قرار گرفته است.
 
 همچنین بنای کاروان‌سرای تیموری در بخش غربی شهر و مجموعه‌ای از یخدان‌ها متعلق به دوره صفویه که هر دو اینها در حاشیه روستای جوشقان قرار دارند را می‌توان از بناهای این شهر تاریخی محسوب کرد.

 
انتهای خبر/ رحمانی