به گزارش گروه اجتماعی پایگاه خبری تحلیلی «عصر اترک»، غلامرضا وحید استخری در ۲۷ شهریورماه سال ۱۳۴۵ در بجنورد به دنیا آمد.

 قبل از تولد، پدر و مادرش عهد کرده بودند در صورتی که فرزندشان پسر باشد او را غلامرضا بنامند و او را بنام امام هشتم شیعیان، امام رضا (ع) تبرّک و او را غلام حضرت سازند.

 غلامرضا روز به روز بزرگ می‌شد و بیشتر خلق و خوی نیکویش نمایان می‌شد، خلق و خوی نیکی که بعدها سرمشق زندگی جوانان شد.

 پیشرفت شهید در دو زمینه درسی و معنوی به خوبی صورت گرفت، اما انگار درک بالای او آن را به حدی رسانده بود که ما خاکیان شاید تا سال‌ها آن را درک نمی‌کردیم و آن این بود که در سن ۱۳ سالگی همچون حسین فهمیده به فرمان امام خمینی (ره) لبیک گفت و وارد بسیج مستضعفین شد.

 شهید بزرگوار مدرک شهادت را به مدرک تحصیلی ترجیح داد و عاشقانه فقط رضای خدا را طلب می‌کرد و بزرگ‌ترین وصیّت این شهید عزیز این بود که پدر عزیز و مادر بزرگوارم، مبادا امام خمینی را تنها بگذارید، همچنین بعد از مرگم تا آخرین نفس با دشمن بجنگید.

 شهید به فاصله سه سال، تعداد پنج الی ۶ بار به جبهه اعزام و چندین بار نیز مجروح شده بودند.

 شغل شهید بزرگوار تراشکاری بود، اما چه استادانه نفس خویش را صیقل داده و خودش را آماده ساخته بود.

 او نمی‌خواست همچون کوفیان تا آخر عمر انگشت ندامت به دهان بگیرد و خودش را شرمنده بی‌بی فاطمه کند، به همین دلیل دعا می‌کرد تا به بزرگ‌ترین آرزوی خود برسد.

 سرانجام غلامرضا شهد شیرین شهادت را در سال ۱۳۶۱ در سن ۱۶ سالگی در منطقه کوشک خرمشهر نوشید و به شهادت رسید.

 انتهای خبر/