به گزارش خبرنگار گروه اجتماعی پایگاه خبری تحلیلی «عصر اترک»، شهرستان مرزی رازوجرگلان سال‌هاست با کمبود جدی امکانات آموزشی و نبود مراکز دانشگاهی پیشرفته مواجه است؛ شهری که بسیاری از دانش‌آموزان آن برای رسیدن به رؤیاهای تحصیلی خود ناچارند با محدودیت‌هایی چندبرابر بیشتر از شهرهای بزرگ مبارزه کنند، در چنین فضایی، تلاش و موفقیت جوانانی که از دل همین محرومیت‌ها برخاسته‌اند، روایتی الهام‌بخش از غلبه بر کمبودها و ساختن آینده‌ای متفاوت است.

 در این شرایط و باوجود محرومیت‌های فراوان، یکتا صالحی دختری از دیار راز موفق شده رؤیاهایش را واقعیت ببخشید، به‌طوری‌که سدها را پشت سر گذاشته و در حال حاضر به‌عنوان دانشجوی پزشکی در دانشگاه علوم پزشکی گناباد ادامه تحصیل دهد.

 خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «عصر اترک» با این دختر تلاش‌گر این شهرستان به گفتگو پرداخته که در ادامه تقدیمتان می‌شود:

 عصر اترک: چطور شد که رشته پزشکی را برای شغل آینده‌تان انتخاب کرده‌اید؟

 وی در پاسخ به این سؤال گفت: از دوران کودکی به پزشکی علاقه داشتم و همیشه با خودم می‌گفتم دوست دارم جراح قلب شوم، بزرگ‌تر که شدم حس کمک به انسان‌ها و اینکه بتوانم با هم‌نوع خود ارتباط بگیرم و به درمان و بهترشدن حالش کمک کنم، برایم انگیزه بزرگی شد.

 صالحی اضافه کرد: بنابراین هنگام انتخاب رشته، هیچ تردیدی نداشتم؛ چون پزشکی هم جایگاه اجتماعی خوبی دارد و هم این امکان را می‌دهد که در زندگی دیگران تأثیر مثبت بگذارید.

 عصر اترک: در مسیر کنکور، مهم‌ترین انگیزه برای ادامه مسیر چه چیزی بوده است؟

 این دانشجوی پزشکی اضافه کرد: باتوجه‌به اینکه مسیر کنکور یک مسیر فرسایشی است، روزهایی بود که خسته می‌شدم یا انگیزه‌ام کم می‌شد، اما چون هدفم مشخص بود و عاشقانه برایش می‌جنگیدم، هیچ‌وقت درس را از برنامه‌ام حذف نکردم؛ حتی اگر شده روزی مقدار کمی درس بخوانم، این مسیر را ادامه دادم.

 عصر اترک: بزرگ‌ترین موانع و دشواری‌هایی که در مسیر تجربه کردید چه چیزی بوده است؟

 این دختر رازی بیان داشت: شهر راز به دلیل مرزی بودنش از نظر امکانات آموزشی و کلاس‌های کنکور بسیار محدود بود، کلاس‌های حضوری کنکور در دسترس نبود و هزینه کلاس‌ها و منابع آموزشی بسیار بالا بود ناچار بودم از کلاس‌های مجازی استفاده کنم و در خانه با کتاب‌های تست پیش روم و باپشتکار توانستم مسیر را پیش بروم تا شرمنده نشوم.