به گزارش عصراترک، شهید شجیعی ششمین و آخرین فرزند خانواده بود. تا کلاس پنجم در زادگاهش به تحصیل پرداخت.

به پدر در کار کشاوزی کمک می‌کرد، با او به مسجد می‌رفت و نماز می‌خواند. کودک پر جنب و جوش و فعال و کنجکاوی بود. صمیمی و دوست داشتنی بود و اوقاتش را به درس خواندن، کمک به خانواده و مطالعه می‌گذاشت. نیکوکار، پاک و امین بود و او را سید ابراهیم امین می‌گفتند و درستکار و شجاع می‌شناختند.

بعد از اتمام کلاس پنجم به مدرسه‌ای در گنبد رفت و تا کلاس سوم راهنمایی در آنجا به تحصیل پرداخت و به علت بازگشت خانواده به روستا ترک تحصیل کرد. بعد از آن برای کار به اصفهان رفت و در آنجا به کار پارچه بافی مشغول شد و سپس به کار در ذوب آهن پرداخت. قرآن، مفاتیح و رساله را مطالعه می‌کرد. پدر و مادرش را خیلی دوست داشت.

در سال ۱۳۵۴ به خدمت سربازی رفت و آموزش هوایی و چتربازی دید. به علت شکستن پایش در پرش از هواپیما بقیه سربازی را در تدارکات پایگاه مربوطه گذراند.

از ابتدا دوست داشت خدمتگذار مردم باشد و برای مردم کار کند. دوست داشت قدرتی داشته باشد تا تمام قاچاق‌چیان خلافکار را توبیخ کند.
جوانها را به خواندن قرآن و نماز دعوت می‌کرد و خانواده را به صبر و بردباری و صرفه جویی و کمک به محرومان توصیه می‌کرد.

بعد از پایان خدمت با خانم فاطمه نیازی، پیمان ازدواج بست که مدت زندگی مشترکشان ده سال طول کشید و ثمره این این ازدواج چهار فرزند به نام‌های مهدی، زینب، سمیه، و زهرا است.

در دوران انقلاب در مبارزات بر علیه حکومت شاه شرکت می‌کرد. راهپیمایی‌ها را سر و سامان می داد و دیگران را به شرکت در آن دعوت می‌کرد.

بعد از انقلاب عضو کمیته انقلاب اسلامی اسفراین شد و در سال ۱۳۵۸ وارد سپاه پاسداران انقلاب اسلامی سبزوار شد.

یک سال پس از ازدواج، خداوند پسری به او داد. بچه ها را دوست داشت و به آنها احترام می‌گذاشت و می‌گفت: باید به بچه‌ها محبت کنیم. با خوش رفتاری و حوصله با آنها بازی و آنها را سرگرم می‌کرد.
بعد از تولد فرزندش با سمت فرمانده گردان به کردستان و جبهه سر پل ذهاب رفت و مدت سه ماه در آنجا ماند. به کوچک و بزرگ احترام می‌گذاشت.

در عملیات مسلم بن عقیل در جبهه سومار چهار دندان خود را از دست داد. در عملیات طریق القدس و بیت المقدس شرکت کرد که در عملیات طریق القدس در جبهه بستان از ناحیه دست مجروح شد.

در ۲۲ بهمن ماه سال ۱۳۶۲ بعد از به پایان بردن یک ماه آموزش فرماندهی، بار دیگر به جبهه رفت و در اسفند ماه همان سال در عملیات خیبر شرکت کرد. در آبان ماه سال ۱۳۶۳ با فرمانده گردان جبار در عملیات میمک شرکت کرد که از ناحیه سر و در اسفند ماه همان سال در عملیات بدر از ناحیه سینه و شش‌ها مجروح شد. دکتر معالج یک سال استراحت برای او تجویز کرد، ولی سید ابراهیم بعد از یک ماه بار دیگر به جبهه رفت.

به نماز اول وقت اهمیت زیادی می‌داد و در مراسم مذهبی و عزاداری شرکت می‌کرد. موضع سیاسی او تنها دفاع از ولایت و خط رهبری بود و بر فرامین امام تکیه داشت و بی چون و چرا مجری دستورات رهبری و فرماندهان رده بالای خود بود.دارای اخلاق حسنه بود. به طوری که در لشگر ۵ نصر همه فرماندهان از فرمانده لشگر گرفته تا فرماندهان گردان‌ها به شخصیت ایشان اهمیت می‌دادند و حرف‌هایش را تایید می‌کردند و با یک برخورد طرف مقابل را عاشق خود می‌کرد. در نماز شب ناله می‌کرد و از حضرت فاطمه الزهرا در خواست پیروزی داشت و همچنین شهادتش را طلب می کرد.

سید ابراهیم شجیعی در تاریخ ۲۳ بهمن ماه سال ۶۴ در منطقه عملیاتی والفجر ۸ بر اثر اصابت ترکش به سر به شهادت رسید.

پیکر پاک این سردار شهید در بهشت شهدای سبزوار به خاک سپرده شد.

انتهای پیام/گ